Κάποια
αποσπάσματα που μου άρεσαν
Πρώτο
απόσπασμα
Ο Κίμωνας μου μιλούσε
σαν ίσος προς ίσο, σαν να είμαστε φίλοι μια ζωή. Κι αυτό μου άρεσε! Ήθελα να
τον ευχαριστήσω για τότε, να του πω πόσο σημαντικό ήταν αυτό που είχε κάνει για
μένα, πόση ασφάλεια ένιωθα που ήταν στο σχολικό και μου ‘ριχνε ένα βλέμμα όταν
έφευγε. Αλλά δεν είπα τίποτα. Φοβήθηκα μην τυχόν και με ρωτούσε για το σήμερα,
μήπως τον απογοήτευα, επειδή με είχε αφήσει δειλό και φοβητσιάρη και θα με
ξανάβρισκε το ίδιο. Του μίλησα όμως για το καινούριο μου σχολείο, τον ρώτησα
για τις σπουδές του. «Α, καινούριο σχολείο», έκανε. «Τα πας καλά, φαντάζομαι.
Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, ε;» με ρώτησε όλο νόημα.
Η ερώτηση που φοβόμουν.
«Ε, εντάξει… Προβλήματα
πάντα θα υπάρχουν», προσπάθησα να ξεγλιστρήσω εγώ.
«Σωστά. Και πάντα
σχεδόν κρινόμαστε από το πώς θα τα χειριστούμε κι όχι τόσο από το είδος των
προβλημάτων».
Δεύτερο
απόσπασμα
Είχα κατακοκκινίσει, το
ένιωθα, αλλά προσπάθησα να μην το δείξω. Έβλεπα τον Γόλιο και τον Σταμάτη, που
ήταν εκείνη τη στιγμή στην τάξη, να κάνουν σαν μαϊμούδες, να διαβάζουν λάθος τα
ποιήματα, να έχουν τυπώσει κι άλλα στιχάκια και να τα γελοιοποιούν και δεν
έκανα τίποτα. Ούτε έκλαψα, μόνο ένας κόμπος στο λαιμό μού ήρθε, που προσπάθησα
να τον καταπιώ.
«Χαίρομαι που σας άρεσαν.
Αν ξέρατε και λίγο ορθογραφία, θα ήταν καλύτερες οι διασκευές», είπα, χωρίς να
καταλαβαίνω κι εγώ καλά καλά πού βρήκα
το θάρρος, κι έκατσα στη θέση μου.
Καλλιόπη Σπανίνα
Β3
