Κι αυτή την εβδομάδα η συνάντηση της ομάδας είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον. Η συζήτηση άναψε! Τα θέματα που μας απασχόλησαν ήταν η σημασία της αυτοσυγκράτησης και η σύγκρουση λογικής - συναισθήματος. Αφορμή τα ακόλουθα αποσπάσματα:
Α. "Μια μέρα ήρθε ο μάγειρας μ' ένα σουβλάκι πασπαλισμένο πιπέρι και ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι, απλωμένο προκλητικά πάνω σε μια παχιά πίτα. Τ' ακούμπησε μπροστά μου στο τραπέζι. Μοσχοβόλησε ο τόπος. Το τρυφερό κοψίδι ήταν μόλις ροδισμένο. Μου 'ρθε ζαλάδα. Το στόμα μου γέμισε σάλιο. Γύρισα και τον κοίταξα ξελιγωμένος. Άπλωσα το χέρι μου στο σουβλάκι. Το ηλίθιο γέλιο του με σταμάτησε.
- Για βάστα, έκανε. Βγάλε πρώτα τα παπούτσια σου.
-Τα παπούτσια μου;
-Αμ' τα παπούτσια σου! Τι τζάμπα; Δίνεις, παίρνεις...
Σηκώθηκα απότομα, αγριεμένος και, για να μην τόνε χτυπήσω, έφυγα βρίζοντας. Όλη τη μέρα πονούσε το στομάχι μου. Αν δεν ήμουνα περήφανος, θα 'κλαιγα."
Β. " Γύρισα και τήνε κοίταξα. Όλο το αίμα είχε ανέβει στα μάγουλά της. Κάτω απ' τα χωριάτικα χοντρά σκουτιά της, τ' αμάλαγο, θερμό κορμί της το ζώνανε πόθοι. Τα παίνια της με κολακεύανε και η συντροφιά της με πύρωνε. Άμα κατάλαβα, όμως, πως πήρε πολλή στίμη και δε λογάριαζε κανένα, μόνο με κοίταζε και κοντανάσαινε, μαζεύτηκα. Πού πας, Μανώλη, μπερδέματα ζητάς; Για παράτα τα ξανοίγματα, γιατί τούτη δω δε χωρατεύει..."