Ταξιδιώτες της ανάγνωσης

 

Η μάγισσα που έκανε καλό!

Μια φορά κι έναν καιρό, στους παλιούς χρόνους, υπήρχε μια μάγισσα που ήθελε να γίνει η πιο δυνατή και η πιο όμορφη σ’ όλο τον κόσμο των μαγισσών. Για να φτιάξει το φίλτρο που θα τη βοηθούσε να πετύχει τον σκοπό της, της έλειπε ένα υλικό – ένα τριαντάφυλλο. Μα τέτοια λουλούδια δεν φύτρωναν στον κόσμο της. Οπότε χρειαζόταν να πάει σε έναν άλλο κόσμο, οι κάτοικοι του οποίου ήταν βαρετοί, διότι δεν ήξεραν τίποτα από μαγικά κόλπα.

Αποφασισμένη να πετύχει τον στόχο της, φεύγει καβάλα στο σκουπόξυλό της για τον άλλο κόσμο. Φτάνοντας εκεί, συνειδητοποιεί ότι ακόμα και εκεί τα τριαντάφυλλα είναι σπάνια! Έτσι, αρχίζει μανιωδώς να ψάχνει να βρει τουλάχιστον ένα, για να μπορέσει να φτάσει στην ολοκλήρωση του σχεδίου της. Πετώντας πάνω από ομοιόμορφα σπίτια, συναντάει έναν ερειπωμένο πύργο. Τι έκπληξη…. στον κήπο του φύτρωναν ολόφρεσκα κατακόκκινα τριαντάφυλλα.

Κατεβαίνει από το σκουπόξυλό της και πλησιάζει τα ευωδιαστά τριαντάφυλλα, μα δεν μπορεί να τα κόψει…! Προσπαθεί απεγνωσμένα να τα τραβήξει δίχως αποτέλεσμα!

Αναστατωμένη, ακολουθεί ένα πέτρινο μονοπάτι που καταλήγει στην είσοδο του πύργου. Με μια απότομη κίνηση, μεταμορφώνει το ραβδί της σε κλειδί και ξεκλειδώνει την πόρτα. Αντικρίζει έναν ψυχρό και σκοτεινό χώρο. Το λιγοστό φως του φεγγαριού φανέρωνε ένα ξύλινο σκονισμένο γραφείο. Πάνω το βρισκόταν ένας κιτρινισμένος φάκελος! Τον άνοιξε με ευκολία κι από μέσα έβγαλε ένα γράμμα με μια σημείωση: «Όποιος επιθυμεί τούτα τα τριαντάφυλλα να κόψει, οφείλει να έχει αγνή ψυχή. Κανέναν να μη στενοχωρεί, ώστε αυτόν τον κήπο να διαβεί!»

Η μάγισσα κατάλαβε τι έπρεπε να κάνει. Κάλεσε το σκουπόξυλό της και ξεκίνησε το ταξίδι της προς το καλό. Μετά από ένα χρονικό διάστημα γεμάτο καλές πράξεις, αποφάσισε να επιστρέψει στον πύργο. Θυμήθηκε τον εαυτό της να κάνει τα ίδια βήματα προς τον ίδιο κήπο, πριν από λίγο καιρό. Άπλωσε το χέρι της διστακτικά στα ολόφρεσκα κατακόκκινα τριαντάφυλλα. Προς μεγάλη της έκπληξη, αυτή τη φορά κατάφερε να κόψει ένα! Το έφερε κοντά στη μύτη της.

Μυρίζοντας το μαγευτικό άρωμά του, θυμήθηκε όλες τις καλές πράξεις που είχε κάνει. Είχε βοηθήσει τόσο κόσμο, τόσα παιδιά, είχε αποτρέψει τόσα δυστυχήματα και είχε κάνει τόσους ανθρώπους να χαμογελάσουν. Ίσως να της άρεσε το χαμόγελό τους! Όχι, δεν ήθελε να γίνει παντοδύναμη ούτε πανέμορφη πια. Η ουσία βρισκόταν στο να κάνει τους άλλους να χαμογελούν, απαλλάσσοντάς τους από κάθε πόνο!

Δρίνη Ηρώ

Καμπεράι Αντιγόνη

Μαλισσιόβας Δημήτρης

Χαρίτου Μαρία Ελένη