Ταξιδιώτες της ανάγνωσης

 

Με αφορμή το διήγημα της Έλσας Χίου «Η γυναίκα με τα μαύρα μολύβια» και με οδηγό τη φαντασία τους, τα μέλη του Ομίλου Φιλαναγνωσίας και Δημιουργικής Γραφής κλήθηκαν να μπουν στη θέση του μολυβιού που έγινε όργανο βασανιστηρίου.

Σάμος, 10 – 12 - 2024

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Η λύπη με έχει γονατίσει! Οι τύψεις με κυνηγούν και στον ύπνο μου. Από εκείνη τη φρικιαστική μέρα ακούω τις οδυνηρές κραυγές της. Εκείνη μου φέρθηκε τόσο καλά και κάποιοι άλλοι με χρησιμοποίησαν, για να καταστρέψω τα όμορφα και δημιουργικά δάχτυλά της. Ήμουν ένα εργαλείο της φαντασίας και της δημιουργικότητάς της που βοηθούσα τα όνειρα να πραγματοποιηθούν. Τώρα δεν είμαι παρά ένα μέσο βασανιστηρίων και πόνου. Δεν το ήθελα! Με χρησιμοποίησαν!

Το χέρι της ήταν τόσο απαλό, η φαντασία της ήταν αχαλίνωτη. Τον καιρό που με χρησιμοποιούσε ως εργαλείο, ζωντανεύαμε παρέα τα όνειρά της. Τα δάχτυλά της με ωθούσαν και η μύτη μου κεντούσε τους κόσμους της στο χαρτί.

Τώρα της στέρησα, άθελά μου, την ελευθερία της. Τη μοναδική της ευκαιρία καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας να ξεφεύγει από τον πραγματικό κόσμο ταξιδεύοντας σε φανταστικούς ορίζοντες. Γιατί; Γιατί να μη σπάσω εγώ στα δύο; Γιατί να πρέπει να καταστρέψω τα βεργολυγερά δάχτυλα της;

Τώρα πια έχει κοπεί στα δυο η καρδιά μου. Κάθε βράδυ ξαναζώ το ίδιο μαρτύριο, δίχως σταματημό. Ίσως να μην εμπιστευτώ ποτέ ξανά τον εαυτό μου στα χέρια κάποιου καλλιτέχνη. Φοβάμαι. Δε νιώθω πως η Όλγα μ’ έχει συγχωρέσει και ίσως να μην βρω ποτέ ξανά τον ύπνο μου…

Καληνύχτα, αγαπητό μου ημερολόγιο…, αλλά δε νομίζω πως αυτό το βράδυ θα έχει κάτι θετικό. Πάντοτε θα περνάει μπροστά από τα μάτια μου αυτή η εφιαλτική στιγμή … το μαρτύριο της Όλγας!

Δρίνη Ηρώ Σταυρούλα

Κωνσταντούρου Ανδριάνα

Μαλισσιόβας Δημήτρης

Πάγια Μαρία

 

 

Με αφορμή το διήγημα της Έλσας Χίου «Η κοτούλα η συρταρού» και με οδηγό τη φράση: «Γιατί οι γριούλες όλα απ’ την κοιλιά τους τα βγάζουν και γεννούν τα στιχάκια τους όπως τα παιδάκια τους.», τα μέλη του Ομίλου Φιλαναγνωσίας και Δημιουργικής Γραφής κλήθηκαν να γράψουν ένα κωμικό ποιηματάκι.

Α

Ήσουν έξω μες στο κρύο

Ενώ γυρνούσα απ’ το σχολείο

Σ’ έτυχα σαν το λαχείο

Και η μαμά τα πήρε κρανίο.

 

Β

Σε είδα στο κοτέτσι της γιαγιάς

Μετά μου φώναξε: «Έλα να φας!»

Και ενώ ήσουν τόσο πλουμιστή

Σ’ είδα ξάφνου γεμιστή!

 

Δεν ήθελα να σε φάω

Αλλά η κοιλιά μου φώναζε «Πεινάω!»

Δεν είχα άλλη επιλογή

Το ‘ριξα τώρα στο φαΐ.

Δρίνη Ηρώ Σταυρούλα

Κωνσταντούρου Ανδριάνα

Μαλισσιόβας Δημήτρης

Πάγια Μαρία